Hüseyin Zaza Çıkaray

Her gece rüyalarıma konuk olman da neyin nesi
Üzerime alınmak istemiyorum bazen, seviyorum diyen bakışlarının perdesini
Soluk almak rahat da vermek yok lan yıkıyor seven kalbi
Elinin tersiyle savur gitsin ne de olsa umut yok artık kalbimi sevmesin
Yıllar geçsin, ve o da ben gibi başka birine en saf hislerini beslesin
İntihar noktasında beklesin, yok o ben kadar dayanamaz ölüme düşmesin
Ne kadar nefret ediyor olsam da senden, kötülüğünü isteyemem yüzün gülümsesin

Zaman yine aktı geçti, sonbahar öğünüm de müptelası olduğum ürpertin
Az da olsa yanına geldim, yanıma gelmedin, kanayan yarama tuz serptin
Zavallı bir çocuktum gözünde, zamanı geldi sen adına dağıtmam gerekiyor her köşesini bu semtin
Araladığım her Kasım ayının sonundan başına doğru sanırım fazlasıyla serttim

Çok hastayım, bu yazdığım satırlar benim dudaklarımın has payı
Isınmak için gülüm, birbirinizi günah olan tenlerde kasmayın
Kasmayın, ne kadar ayrı kalmış olsak da yediremedim kendime başkasıyla olmayı
Aralık ayı, sahra çölünün ortasında sensizlikle kayıp
Ruhumun tılsımı seninle iken inan bana başkasına hayır
Aramıza giremez hiçbir fani dünyalı, yani hala bir tarafım yarım
Yalan da olsa seviyorum de bari, bitirsin içim ölüp ölüp yeniden doğmayı