Hüseyin Uysal Şiirleri - Şair Hüseyin Uysal

Bazen yağmur gibi gelirsin,
Fikirlerimi seline katar gidersin,
Bazen sahici yağmurlarda gezerim,
Yalnızca kirpiklerim ıslanır.

1996

Her gece uyumak için çektiğim çile,
Geçti yalnızlığıma sebep acılarımı bile.

1994

Kimse çağırmadan gel,
Kimse göndermeden gel,
Sen gel kendin gel,
Siz gelin birlikte,
Bekliyorum...
Günün her saatinde.

Kalbimin her atışını,
Ayak sesin sanırım.
Bu koşarak gelmelere,
Dayanmaz yüreğim.

1995

Ben ki insanım yalnızlıkta var olan,
Ben ki suyum çöllerde kıymetlenen,
Muhabbetim dergahsız gönüllerde,
Biçareyim ama kıymetliyim,
İnsandan yoksun yerde...

Şımarık bir çocuksun diyorlar bana,
Ne çocuk oldum ben deli, deli,
Ne çocukça seven oldu beni,
Ne sevdim, doyasıya bir çocuğu...

1993

Bazen ne kadar isterim, bilemezsin ölümü,
Seni beklemek heran, bilesin ömür törpüsü...

1989

Ev değil sanki değirmendi,
Ben yamak sen değirmenci,

Taşlar konuştu biz dinledik,
Dudak okumayı bile öğrenemedik,
Hak karıştı, hukuk karıştı,

Bütün tasam birkaç kelimeye sığar,
Sen bir mektup yazmazsan,
Beni kim arar sorar.

1993

Bilmiyorum yalnız geçen zamanı,
Kaçla çarpmak lazım ömür adına,
Hayatı çok uzun yaşamış gibiyim,
Ölüm yakın olsun artık bana.

1994