Hangi dala konayım bilemiyorum,
Aşağısı uçurum..
Yukarısı masmavi gökyüzü.
Uçurumda yeşilin,
Yaşamın her rengi var,
Ama sanki çıkmaz sokaklar gibi,
Ne mutlu hayaller kurmuştum,
Rüzgârın uğultusuyla savrulan,Kar tanelerini seyrederken,
Gökyüzünde Dolunay'da şahitti..
Uzaklardan göz kırpan çoban yıldızıyla,
Yaz düşlerimi saran duygularıma,
YAZSAM NE ÇIKAR!..
Açmayan ağacın çiçek dalını,
Baharı görmeyen gülün alını,
Ömrünce almayanın muradını,
Harf harf hece hece yazsam ne çıkar..
***
Yıldızlar alacağım gökyüzünden ödünç,
Ay dedenin ışıkları ile donatacağım,
Sesleneceğim bulutlara yakmasın Güneş,
Ve gurup vakti birden kaybolacağım...
Bekleyeceğim geceyi gözlerim semâda,
Çoban yıldızlarının raksını izleyeceğim,
YİNE SEN VARSIN...
Bu şiirim yine sana,
Yine sözcüklerimi yolluyorum beyaz bulutların ötesine,
Hep düşüncelerimde bir çiçek misâli açan varlığın,
İyi ki varsın,sakın soldurma duygularını,
Ben yine mısralarımı sana adayacağım,
Bir bahar özlemi düşlerken,
Karlı yamaçlara takıldı gönlüm,
Dağlar sisli, gökyüzü simsiyah,
Kardelenlerde yalnızlığı yaşıyordu,
Rengârenkti karların arasında,
Etraf sessiz ve sakin,
Konacak bir dal kaldı mı dünyada?
Hani sevgi kardeşlik duyguları,
Nerede bir lokma ekmeği bölüşme sevdası,
ZAMBAK
Ebrulü saçların mor akşamı,
Bahar'ın esintisindeki duygular,
Ve;
Hasret çektiğim beklediğim sabahların,
Bitmeyip tükenmeyen akşamlarında,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!