Yalnızken konuştuğun kendinle
Zihnine vurduğun kilitlerle
Söyleyemediğin hislerinle
Anlaşılamadan nereye gidiyorsun?
Ne oldu en karanlık gecelerde?
Yapraklarını kopartma
Benim her dalım sana 'seviyor'
Kalbim seni hissediyor
Her şiirde her şarkıda
Rüyalarım sen
Kabuslarım sensizlik oluyor
Bir yaprak düştü bir sonbahar sabahı kalbime
Tuttum sıkıca sarıldım ona
Sustu konuşmadı bir kelime bile benimle
Olsun dedim varsın ya yeter yanımda
Bir yaprak kışın aralığından baktı gözlerime
Nasılsın? Nasıl hissediyorsun bugün dedim
İyidir dedi, kendinden bahsetmediğini anladım
Bir bankta oturmuş bir siluetti, Ocak ayıydı
Sanırım tek ışığı bir ay, bir de sokak lambasıydı
Seçilmiyordu yüzü, gözleri yere odaklıydı
Kelimeler ne kadar da çaresiz
Seni anlatmaya yeltendiklerinde
Peki ya o şarkılar ne kadar da sessiz
Senin için söylenmediklerinde
Ne kadar da kalender şu yıldızlar
Bazen bir hüzün çöker üstüme nedensiz
Sanki gömülmüşüm toprağa, canlı ve kefensiz
O zaman dinmek bilmez bir ağlama isteği gelir
Bir denizci kalmış gibi Kırlangıçsız
Ağlamaktan kaçma demişti bir gece bir yıldız
Hayalini kurduğum bizden geriye
Sensizlik kalmış fark ettim bugün
Cennet gülüşünle aşkıma atlatmış olsan da seviye
Yaşam güneşimi çaldın söndüm bugün
Dünleri unutur oldum bugünler anlamsız
Burası zıtlıkların dünyası
Burada her olumlunun bir de olumsuzu vardır
Bir de hepsini yaşamaya mahkum insanları
Kimi ağlar mutluluktan, kimi acıdan
Kimi ölür yaşlılıktan, kimi açlıktan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!