Hüseyin Sönmez Şiirleri - Şair Hüseyin S ...

Kamyon tek katlı,
Bir viranenin önünde
Durdu.

Bir kız,bir oğlan ve anneyi,
Sanki kalbinden,

Işıl ışıl parlayan,
Bir sevgi yumağı,
Rengarenk olmuş,
Bağlıyor beni kendine,
Düşmüşüm onun bendine,

Geceyi katlayıp,gündüze koydum,
Her gece gaipten sesler duydum.
Hayattan ne umdum,bak neler oldu.
Döküldü çiçeğim sararıp soldum.

Derman kâr eylemez artık nafile,

Tövbesini bozan,
Yeminini unutup
Azan,
Dininden dönen,
Geçmişini silen,
Meyhaneyi dost bilen,

Bize verdin sevgiyi,
Senden öğrendik bilgiyi,
Senden gördük ilgiyi,
Toprak ana toprak ana.

Bağrını bize açtın,

Gözyaşlarım çağladı,
Boğulmuşum selinden,
Tane tane sözcükler,
Dökülürken dilimden,
Aşkımızın gölünden,
Hiç geçmedin vefasız...

Görüyorum,
Duyuyorum,
Yürüyorum,
Ne mutlu bana,
Şükür yaradana,
İçiyorum;

Kendini yüksek görenlerin
Düşmanı sensin.
Doğru yolda
Kurtuluşa erdirensin.
İyiliği,güzelliği
Bildirensin.

Obayı karlar örttü.
Gece saat dörttü.
Görünmüyordu,
Küçük evler kardan.
Sadece duman tüyordu,
Bacalardan.

Ben öldüm,yasasin Hürriyet.
Bas kaldirip zulme,esarete,
Düsmani kahret.
Kahredinceye kadar,
Yoluna devam et…