otur şöyle yanıma otur be hancı
bilirsin etmiştim onu baş tacı
onsuz bedenimin sende ilacı
doldur ver be hancı içim yanıyor
bilmem onu sana nasıl anlatsam
odamda asılı duran resmine
baktıkca dalar gözlerim maziye
akşamları hüzün çöker içime
kim demiş erkekler ağlamaz diye
odamdaki soğuk değil üşüten
uzakta olsan bile
sevdan yaşar kalbimde
sonumu bile bile
yaşıyorum seninle
onsuz geçmez günlerim
hasretimdir yüreğimi dağlayan
içimdeki ateş sana bağlayan
gündüz hayalimde gecemde rüyam
bu benim kaderim bu benim dünyam
çıkıp gideceksin şimdi kapıdan
beni bu koca şehirde
bir başıma yalnız bırakıp
gideceğin
hiç aklıma gelmemişti,
biliyor musun...
benden ayrılalı
yokluğunun ertesindeyim,
bir başka sanki bu gece.
birlikte balkondan seyrettiğimiz İzmir,
limanları boş,
demir almış tüm gemileri.
sokakları zifiri karanlık,
Gitmiyorki mazi hep gözlerimde
Yaşıyorum seni istemesemde
Güneşin doğduğu battığı yerde
Unutmam imkansız sevgin içimde
Çıkıp dağlara haykırsam adını
Artık onun gözleri oluyor,
Onsuz geçen günün akşamında.
Kapanan göz kapaklarımda,
Saatlerce konuşuyoruz öylece
Aşktan yana ne varsa.
Hiç ayrılıktan söz etmedik bu güne kadar.
olmadı be yüreğim,
sende şahitsin,
bu sefer gerçekten çok istemiştik,
olsun diye ikimizde.
ama nafile...
zaten bu saatten sonra,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!