iki üç hödük elinde rezil olan
bu güzel memleketi
ne mutluyum diyemediğim
bakıp, bakıp halimize
yakılan insanlar gibi
daha sabah ezanı okunmamış
denizin şırıltısını duyuyorsun
insanlar uyanmamış
rüyalarını görüyorsun
bir güz yılıydı
yapraklara hüzün yüklendi
sarardı soldu benzim
bahardan aldığım canı
terketmek zamanıydı
bir gemiden diğerine geçerken
gülüşüne
gülüşünle karşılık verecek biri
ağlayışında
göz yaşlarını silecek birisi
düşersen elinden tutacak
çıkarken itecek seni
istanbul'u düşünüyorum Orhan Veli gibi
gözlerimi açmak istemiyorum
korkuyorum
İstanbul'u düşünüyorum
düşüncelerimden geçen vapurlar
şehirden gittim
adım kaldı geride ve sen
yalnız
-yaşamı korkularla örmeyelim
karanlıkları delmek zor değil
seveceksin sevgiliyi
kıskanınca değil yalnız
ne de hastalanınca
ana şefkatiyle de değil
zamanımız yok
yarın ölecekmiş gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!