Dönme ey değirmen
Harab eyleme zamanı
Gideni çok dünyanın
Kalmadı hiç ferahı
Bitecek bugün, belki
Güneş uyanmadan gecenin Karanlığında
Seslere irkilen imanımda çaldığım kapılar var
Bir duruş kimliği ve insan olmak nizamın da
Alemlerin varlığında, var olmakta var
Tan vaktinde miskin, uykuda sarhoşlar
Dört yanı camlarla çevrili karanlık bir odayım
Ay ışığını senden alır, güneş bahanesi
Saçlarının kızıllığı her akşam pencerelerime vurur,
Ölümü hissettirir, kavuşmalara tek engel yaşamakmış gibi
Anlatamam içime bu gitmeler neden, ne için
Kızgın bir demir var bağrımda harladığım
Küçük, yetim bir çocuğun avuçlarındayım
Şimdi bir zincir boynumdaki, gönlümde hüzünsün
Ey Mescidi Aksa, sen ne güzel bir tebessümsün
Bir ninni bu, yaralı bir bebek kucağında
Merhabayın dünyaya temiz bir ruhilen
Gitmez bir aşkın, hedefine çizdim ufkumu
Oldum olduğum yerde dört dönen
Bir olmak varken binlere bölünen benim
Dert gamına bir ateşte ben mi yakayım
1.Gün
Aziz dostum buğün bizim bahtımıza yürümek düştü
Ne çaredir ki rotamızı eskilere yazıyoruz
Acıyla yogrulan hamurdan aş mı olur
Bizimde hamurumuzu işte böyle yoğurdular
Elden birşey mi gelir
Binlerce duamdan duasın, gafiller ne bile?
Sen ki sadet- i seniyyemsin arz-ı ala bile
Nurun ki, Ademlerin nuruna nur katar
Seni seven bilir ey nebi, bilmeyen ne bile?
Ümmetinden, salatu selamları duydun mu?
Ansızın yağan yamurun altında
Islanan çocuklar gibi
Sırılsıklam olsada düşlerimiz
Umut etmek, gayretsiz vede amaçsız
Tek ve son çaren, çaresizlik
Umut et küçük adam
Gâye-i hilkatim kalmamışçasına bir ânım
Geçiyor inkisarı hayâl ile her ânım
Bu ömür de yeter, arzumdur ferman padişahım
Münkesirdir ruhum ifradı yorgunluk içinde
Şifa olmak dilerken kanayan efrâda
Deniz kenarında yanlız bir kayığım
Usulca altımızdan süzülen dalgalar kadarım
Yanımdan geçenler hayrandır da bana
Bir iki adım sonra dalgalar ve bir kayık kadarım
Yomalar gerekmez bana, kaçacak dermanım mı var
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!