Hüseyin Ekici Şiirleri - Şair Hüseyin Ekici

ERENLER

Yıl iki bin’e geldi dayandı
Sinem şerha şerha oldu erenler
Yaşım ise elli ile hoylandı
Ömrümün baharı soldu erenler

Durur

Deli oldum şaştım çıktım ben dağa
Bir güzel karşımda süzülür durur
Hak vermiş güzellik sanki bir doğa
Gittiği her yeri yeşertir durur

Azrail’ im başucumda bekliyor
Derilmiyor ben yarime gideyim
Sevabımdır günahımı paklıyor
Durulmuyor ben yarime gideyim

Yar yarası halden hale koyunca

Bir gelen var tek bir vücut halinde
Kaya gibi tepe gibi dağ gibi
Gürleyen var tek bir nefes halinde
Bomba gibi şimşek gibi çağ gibi

Kimisi elinde kazma küreği

Bu dünya bakidir insanlar fani
Sultan Süleyman”dı o hanlar hanı
Hak ile halk oldu Musa”yı Sani
O da gitti bu dünyaya kalmadı.

Muhammet Mustafa zuhur edince

Divaneyim deli gönül divane
İşim gücüm yoktur oldum avane
Aşık oldum bir dilbere deva ne
Derman mıdır ölmek ise çaresi

Divaneler hepten duru düşünür

Halimi beğenmeyen yar
Senin halin çok mu güzel
Dilimi beğenmeyen yar
Senin dilin çok mu güzel

Sen bir gül ol ben bir diken

Gece gündüz figan eder bu gönül
Aşık mıyım deli miyim ben neyim
Zemheri ayında yandı bu gönül
Ateş miyim külü müyüm ben neyim

Bir duman yükseldi başımdan benim

Keramet toprağın cisminde mevcut
Uğraş bilim ile görmek istersen
Yaratılmış bunca mahluk kainat
Cümle alemleri bilmek istersen.

Sen seni bilirsen haktan gelensin

Günden güne kemiriyor dert beni
Yaşıyom mu ölümüyüm bilmiyom
Bir gün yok edecek bu kemter beni
Yaşıyom mu ölümüyüm bilmiyom

Gün geldi gün geçti aylar ve yıllar