aynı evrenin ve aynı dünyanın insanıyız
ağaçla toprak gibi, kan kana can canayız
bir yandan dolu, bir yandan el vuruyor
bir çiçekle yaprak misali, bir aradayız
bin türlü, algının olgunun devasındayız
bir çakılla bir damla gibi, aynı denizdeyiz
dert döner gelir bir an geriye
çekersin çaresizce inliye inliye
kader dersin yazgı dersin ya
hayatın kararır, batar güneşinle
hayat dolu yalan, palavra hile
dertler sardı dört yanımı
inliyorum dost, güzel dost
efkar deşti yaralarımı
ağlıyorum dost, güzel dost
verdim beleşe hayatımı
gidiyorum dost, güzel dost
beyhude üzülme sakın, ey çaresiz can
çözülmez, bitmez dünyanın derdi halı
sökülür gider ömrün, yaşlanır insan
bir çeşme gibi akar, dökülür an ve an
azalır gün be gün,sayılır sabah akşam
ey gönül boyun eğme
bir insafsıza değmez.
bir bilmeze gönül verme
vefasızlığın sonu gelmez.
aşk kör eder gözlerini
ey sevgilim, gel gör ki ömrüme koyduğun,
bu ayrılığı, kötü kaderi acı beteri
her gün ağrıyor kalbimin parçalanan yeri
iki gözüm dökülür bin bir çeşme gibi
sen varsın ya her akışında her damlasında
her düşüşünde coşar taşar bu ayrılık hasreti
küstüler birer birer her bir sevdiklerim
yetim düştüm içimde, ne aşk kaldı ne sevda
kurudular birer birer her bir ektiklerim
tek yaprağım dahi, kalmadı ağaçta dalda
nice çareler aradım ne kaderler yaşadım
ruhumda bin kargaşa dert geziyor
yaralar sarılmasa, acılar diner mi
acımasız bir hayatın gafletindeyim
gam vurdukça, parça parça eziyor
kahır çekmesen, için dolar mı
bir huzurdaysam bin işgaldeyim
elim kolum zincirlerle bağlıyken
ben yara bere kanlar içinde iken
yaramı sarmaya dost arıyordum.
ben dikenler üzerinde sürünürken
sen düşmanlarla dans ediyordun.
şayet bir gün yollara düşer gidersen
herşeye geç kaldığın bir zamanda
ulu bir ağaç gibi bir başına yabanda
taşlana taşlana, kurur kurur gidersin
yangınla boğuşan bir orman misalisin
kırılır dalların dökülür yaprakların
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!