Hurma Gözlüm Şiiri - Faruk Doğan 2

Ben ki
zulmün taşında ısınmamış bir gölge,
yoksul bir yolcuyum sevdanın kıyısında.
Sen gelince
yağmurun alnı buğulanır,
toprak kokusu çoğalır,
canımın sürgünü kalkar ayağa.
Hurma gözlüm,
ellerin bir sığınak bilir beni.
Düşlerimde dağların dumanı sen,
tenimde çiğ düşüren sabah sen,
ökse otu gibi tutunmuş yaramın
tek ferahlığı sensin.

Bilirsin,
ben seni
karanlığın göğsüne saplanmış bir kıvılcım gibi severim,
nice kapılar kapansa da
bir gülüşünle açılır bütün yollar.
Hurma gözlüm,
gel,
bu kavruk dünyanın üstüne
bir gölge verelim birlikte.
Sen gül,
ben ömrümü koyayım önüne.