Hülyalı gözler. Şiiri - Musa Ataç

Şafaklardan medet bekleyen esrarlı gözler,
Bir şimşek gibi çakar kör gecelerde,
Yüreği koraleve çevirir,kül estirir.
Bir sevda şelalesi gibidir ne dert bırakır nede elem.

Kor parçası hülyalı gözler..
Yakışına müptela oldugum,esiri oldum,
En büyük günahlarıyla cehennemde yanmakta gibiyim,
Aldı beni benden o hülyalı gözler.

Artık uzak değilim,yakınım dersin,
Bir nefeslik mesafede,Hasretimde değilsin.
Yansın bu can davetkar bakışlarda,
Kansın gönül bunca yaşanmamışlıklara,

Öyle bir yangın ki düşer ocaga...
Ne yagmuru dindirir gözlerimin
,Nede hasretlere esen rüzgar
Sadece,İki damla yaş mirastır kalan...,
O HÜLYALI GÖZLERDE!