Ölümü bu kadar yakın bilmezdim
Kendime anne...!!
Meğerse okadar yakınımdaymış
Farketmemişim..
Büyük bir sesle beton yığınları
arasında buldum kendimi..Allah
Omzuma yüklemiş günah yüküyle
Huzuruna geldim aff yarabbii
Gönlüm yaralı başim koydum secdeye
Merhamet et kovma yarabbi
Seni değil seçtim dünyayı
Öyle usandımki insanlardan
Yüzüne gülüp arkadan sayandan
Dostum deyip seni satandan
Şikayetçiyim düşmanımdan değil dostumdan
Ne zaman dönsem Sırtımı
Toprak ağladı yavruları bağrına basarken
Ananın feryadı çıktı göğe yavrunusu ararken
Ciğerler yanıp köz oldu ocaklar sönerken
Çareler tükendi onca insan kefensiz giderken
Ölüm bukadar yakındı işte insanoğluna
Ah eder ağlarımda
Gözyaşım silen yok
Hasta düştüm yatarımda
Halin nedir soran yok
Gözüm kaldı kapılarda
Derdini verdin dermanınıda ver yarab
Bi kötüye muhtaç eyleme beni
Yıkıp viran ettiler gönul bağımı
Tut elimi bırakma yarabb
Ellerimi açtım semaya
Ne zamana kadar ey nefsim
Ölüm gelincemi pişman olacaksın
Yok yok vallahi opişmanlik
Fayda verir sanma ey nefsim..
Uykudan uyan ey nefsim
Karşıki dağların karı erimez
Benim derdim çoktur gardaş bitmez
Yolum uzundur giderim bitmez
Yaralı gönlümün merhemi yok
Tuttuğum dallar soldu kurudu
Sığdıramadılar beni dünyaya
Kah sel olup akıp gittim
Kah rüzgar olup esip geçtim
Taşlarıda signeme basıp gittim
Sıgdıramadılar beni dünyaya
Yüküm ağır kaldıramaz oldum
Bir çiçek gibi sarardım soldum
Dillerim konuşmaz oldu sanki lal oldum
Yüküm ağır geldi gardaş kaldıramaz oldum..
Güzel günler bir bir hayal oldu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!