Evvel Gülistan da,bendim Gülüşan
Şimdi ne dost kaldı,ne bağ,ne nişan
Yorgunum,yılgınım,ruhum perişan
Çağırsaydın bahtıma şansım olurdun.
Kendi öz vatanımdan, yaban kaçağım
Virane bağlarda baykuş sesiyle
Ağlayıp inledim yar sevdasıyla
Feleğin çarkını,mert edâsıyla
Attı sillesini bozdu sevdiğim
Çarpmadı yüreğim yaban yüreğe
Senelerden,dört mevsimden
Heder olmuş var ömrümden
Hem dünümden, bugünüm'den
Günlerimden siliyorum
Ettiğim aşk yeminimden
EY! Güzel insanlar,güzel insanlar
Ne yaptım size?
Sevmek istemiştim hepinizi,
Çatal diken olup battınız yüreğime,
Yok ettim ruhum da kini nefreti,
Barış için uzattım ellerimi,
Dörtbir yanı târumar,yahut taşlardan imar
Köşe başı dilenci, yada kaçak yabancı
Hancı yok gözükmüyor,buyuranlar yalancı,
Şu garib,ruhum gibi harab ve bitap şehir
Fırat yanaklarından süzülen gözyaş nehir
Yakıyorsun gönlümü,Güneş’e yakın şehir
Birikti dertlerim çoğaldı azım
Ağlayan türküydü inleyen sazım
Kış bitmek bilmedi gelmedi yazım
Çık gel diyorsun da, günüm dolmadı
Upuzun geceler yatıya kaldı
Başakların sarardığı bu mevsim hasat zamanıdır artık
Sabahın şafak vaktinde
Omuzlarında tırpanları,
Yüreklerinde bereketli umutlar
Bölük-bölük ırgatlar görülür tozlu yollarda
Devrimci türküler duyulur su başlarında
Ruhumda inleşir ince sızılar
Dilimden dökülür şiir yazılar
Kimileri bilir, bilmez bazılar
Hepsi senin için, bil senin için
Ömrüm yaşamadan her heder oldu
Gerçek seven kalbe, bu gönlüm feda
Kızıl gonca güldür yar dudağımda
Çalarsa kapımı böyle bir sevda
Sevdiğimden ahde vefa isterim.
Ellerini tutup hep ellerimde
Aralıkta gelir üşür fukara
Yaktırır olanı düşürür dara
Renk belli değil ne ak ne kara
Eser bazen hortum gibi götürür
Zemheride salar kocakarı’yı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!