İçimdeliğiyişinin üflüyorum ateşine. Alafranga soğan filizli yollarda gitgelli insan ayakları. Vazseziyorum vazgidişlerdeki kara tenimin şefkatli ellere mazili muhtaç'sizliğini. İçime tükürük gökyüzsüzlüğünüz ve sulak senelerdeki fincandan yıldız burçları. Değirmende örgüt öğütücü acılarımın dinmeyen akarsuları. Dersler çıka, çıka değinmeyişinden bulunamıyorsuzluğunun hatrıma. Yediremiyorum zorunluluğunda yaşamı unutan kulaklarımın bu özlemini. Gelme, gelmem artık sulhta bile hudutsuz yüzyılın saydam davası sana susuzluğum hattına.
Mehmet Habip Güney
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta