yüzyıllık mahkumdum zifiri hücrede
ve affımı bir gecede çıkardılar ansızın,
yersizlikten! ....
önce dolu dolu kucakladım dolunay'ı,
peşinden sarmaş dolaş yıldızları...
hepsi yerli yerinde, hepsi hayal ettiğim gibiydi hâlâ...
zaten hücrede;
karanlıktan olsa gerek,
en kolay hayal edebildiğim onlardı genelde,
ve birde siyah gözlerin...
vakit geçtikçe sabaha doğru,
yüreğim patlayacak kadar heyecanlıyım..
öyle ya;
birazdan,
rengini bile unuttuğum,
ve tanıyamamaktan korktuğum
güneş doğanacak unuttuğum bir yönden! ...
Kayıt Tarihi : 13.7.2005 21:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

tebrikler
osman coşkun
[email protected]
TÜM YORUMLAR (2)