Hoyrat Elde Bir Gelin Şiiri - Ömer Çelik

Bu civarda doğanlar, temelli borçlu mudur?
Her kuşak ağaların emrinde çalışırdı.
Ekenekte bir taze, esir mi, suçlu mudur?
Koskoca küfesiyle, yaz boyu yük taşırdı.

İftihar belgesiyle satıldığından beri
Avare iş buyurur, bilmiş akıl verirdi.
Fellahlar ya besleme yada cariye derdi.
Şu mekruh isimlerden nasıl kurtulacaktı?

Ezberine yazmışken hayat hikayesini
Gerdanında taşırdı Atatürk'ün resmini
İlim ile, irfanla doldurur heybesini
Tornasız, tesviyesiz kim varsa sataşırdı.

Şu Nemrut'un düzleri, yamaçları yetmezdi
Azılı çetelerin vurgunları bitmezdi.
Köşe-bucak gizlenen garip ve öksüzleri
Ana gibi sevgiyle, şefkatle kucaklardı.

Ahali bekliyorken Mehdi’nin dönüşünü
Hoyrat elde ne varsa, zaten bölüşülmüştü.
Mazlumların payına gam-ü sefalet düşmüş
Tescilli fetbazlara köle mi olacaktı?

Satır satır bilse de kanuni haklarını
Düşünceleri abes, konuşması yasaktı.
Halbuki tek arzusu insanca yaşamaktı
Yüreği kan ağlarken, nasıl susturacaktı?

Bu diyarda kim duyar, vicdanının sesini?
Ağalar ferman yazar, çeteler kol keserdi..
Bir gelin cehalete, gaflete göğüs gerdi.
Müspet düşüncelerle sarsılmaz gücü vardı.