Hoşgeldin Evimize Şiiri - Azad Kara Seyrek

Hoşgeldin kadınım ve güle güle,
Kalman için daha ne kadar haykırmam gerekir gitme diye?
Nedendir kendine bağlamaların, aşık etmelerin, sahip çıkmaların?
Ve nedendir başka kollara koşuşun mahvolacağımı bile bile?

Seninle dolu odam
Yatağım, yastığım, yorganım sen.
Her gece senin yanına uzanıyorum sana yaslıyorum başımı
Seninle örtüyorum üstümü ve senli hayaller kuruyorum
Senli masallar anlatıyorum kendimce
Oturup bir köşede gizlice dinliyorum o masalları
Sonra bir bakıyorum ki;
Aşklar da mutlu son da prenses de sen.

Sıkılıyorum o masallardan uyanıyorum sonra
Dışarı atıyorum kendimi
Gördüğüm her güzel kız, her bebek gülümsemesi, her mutluluk sen.
Yok diyorum olmaz bu böyle
Dertleniyorum bir sigara yakıyorum
Ateşim de sigaram da dumanım da sen.
Seni çekiyorum içime seni hissediyorum ciğerlerimde
O anki acıyı bir bilebilsen
O bu değil de keşke sen hayallerimdeki bir sen olabilsen

Gitmeler yormaz hiç gelmeyecek birini beklemek kadar
Ve hiçbir şey beraber kurulmuş hayalleri tek yaşamak kadar koymaz
Gidişinin ardından batan güneş bir daha doğmaz mesela
Yada yanaklarıma hediye ettiğin ufacık buse asla solmaz
Şimdi istediğin kadar kız, nefret et, uzaklaş benden sevgilim
Unutma ki ağlayışlarını benden başka kimse duymaz.

Kelimeler mi seni hatırlatıyor?
Yoksa ben mi seni anlatıyorum?
Resimlerin mi bana acı çektiren?
Yoksa ben mi seni görmeye can atıyorum?
Seninle dinlediğimiz şarkılar mı kulağa bu kadar hoş gelen?
Sana yazdığım şiirler neden hep sen kokuyor?
Minik bir kız mı beni her seferinde hayata döndüren?
Ve ben sensizlikten neden bu kadar korkuyorum?
Bir cevap arama sorulara emin ol ben de bilmiyorum.

Gel kadınım yanıma uzan bir şans daha ver bize
Beklediğin güneş hiç doğmayacak olsa bile bırak
Yıldızlar yeter ikimize
Sana yazdığım tüm şiirler, hazırladığım tüm hediyeler burada saklanıyor acizce
Bizim resimlerimiz duvarları süsleyen
Odaları şenlendiren kızımızın kahkahaları
Hoşgeldin kadınım
Hoşgeldin evimize