Birtek el sallamak kaldı arkasından... Hoşçakal bile diyemeden gömüldü sessizliğe... Keşke bir daha bakabilseydim gözlerine... Belki de dizginlerini tuttuğumuz aşkı salıvermezdi böylece... Gitti işte... Kokusu rüzgardaydi, esti geçti... Sustu her şey... Ne dalgaların öfkesi duyuluyor, ne de martıların çığlıkları.. Birtek yüreğim sızlıyor, iniltilerim yükseliyor.. O, yine de gidiyor işte... Birtek el sallamak kalıyor arkasından... Hoşçakal bile diyemeden kayboluyor gözlerimden...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta