Eyy bebekliğim, mızmızlanan bebek,
Senin kadar ağlamıyorum artık.
Eyy çocukluğum, herkese inanan çocuk,
Kimseye senin kadar inanmıyorum artık.
Ey gençliğim, o güçlü hırslı genç,
Senin kadar güçlü ve hırslı değilim artık.
Eyy ağlayışlarım, inanmışlıklarım, güçlerim,
Hoşça kalın, ben artık yaşlanıyorum.
Ali Admış
Kayıt Tarihi : 31.1.2025 22:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair, hayatının farklı evrelerini ve bu evrelerdeki duygularını geriye dönüp gözlemliyor. Bebekliğindeki ağlamaları ve mızmızlıkları, çocukluğundaki herkese inanma safiyetini, gençliğindeki güç ve hırsını hatırlıyor ve artık bu hâllere sahip olmadığını, yaşlandığını ve deneyim kazandığını kabul ediyor. Özetle, bu şiir geçen zamanın, büyümenin ve olgunlaşmanın bir yansımasıdır. Her dönemle vedalaşmak, insanın kendini ve hayatını daha realist bir şekilde görmesini sağlar.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!