Hoş geldin İnsan Şiiri - Evrim Evrensel

Korkma doğ, anandan fırla dışarı,
Bak güneşe doğru, ay gercesinde,
Oyna,zıpla, ister biraz haşarı,
Dünya üzerinde dur dercesinde.

Ölüm vız gelmeli doğduğun günle,
Hedef seç yürü koş öncekisiyle,
Yer gök sus pus olur özünü dinle,
Gök mavileşir yer yeşilcesinde.

Seni karşılar bak elvan çiçekler,
Emrine girip te talimat bekler,
Batağa sinekler, ota inekler,
İnsanca yaşamak gerekcesinde.

Çalış emeğinle, tarla, okulda,
Çiçekler selamla başta kakülde,
Sevgi fışkırıp ta sevgi takıl da,
Tutkuya kul olma sonlarcasında.

Dönme erdemlere sırtını sakın,
Yanlıştan uzak dur, doğruya yakın,
Nahak hasmın olsun, dostunsa hakkın,
Eğri ile yoldaş doğrucasında.

Aç gözünü dünyaya ınga de ağla,
Yaşama dört elle sarıl da bağlan,
Deresi ırmağı yaylası dağlar,
Senin eylemine yaşarcasında.

Evrim Evrensel der hoş geldin insan,
Cennet ve cehennemin sendedir inan,
Bitki, hayvan,insana eşitçe sunan,
Malikin hesabı adilcesinde.