Gönlümün idam sehpasıdaydı herkes
ve hayata dair her şey.
Bütün duygularım gitmişti ve ben ardından
ağıt yakıp unutmuştum.
Duvarlar örmüştüm hiç bir duygunun aşamadığı.
Neden?
Neden yaptın bunu?...
İnsan bu,
Hayat buydu.
Ve ben bunun için unutmuştum
tüm duygularımı.
Gözyaşım akmıyor,
Gönlüm kırılmıyordu
Kimse ruhuma dokunamıyordu.
Hiç kimsenin
yüreğimi yakma lüksü olmuyordu.
Neden sebep oldun ki
bütün bunlara?
Neden koybolan hislerimi çıkardın
gün yüzüne ?
Ben herkese galip gelmişken,
Bütün benliğimi yerle yeksan etmişken...
Oldumu?
yakıştımı ?
Gözümden gönlüme düşen alevler,
Darma duman ederken tüm yalnızlığımı
Yakıştımı bu hüzün.
Bu dağınık hayaller ,bu göz yaşı oldumu?
Yorulan hayallerim vardı,
Vazgeçtiğim yollar,
ve şimdi sana çıkıyor bütün çıkmaz sokaklar.
Unutmuştum seviyorum demeyi,
Çünkü seviyorum demek göz yaşıydı,
Ve ben göz yaşımı Unutmuştum.
Neden yaptın bunu ?
Neydi ?
Neden di?
Yüreğimde yatan duygularımın mezarına
Can suyu vermek ,
oldumu ?
yakıştımı bana böyle ağlamak?
Ben hiç böyle yenilmemiştim.
......Hoş geldin...
Kayıt Tarihi : 23.10.2024 07:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!