Horoz iki kez öttü Şiiri - Gazi Küçükgiller

Kocası öleli kaç sene olduğunu bilmiyordu,
Soranlara;
Okumam, yazmam yok ki bilem.
Çayırlar biçilmeye başlanmıştı,
Gibi tarihler, zamanlar söylerdi,
Dar-ı dünyada oğlundan maada kimsesi yoktu.
Fakirlik diz boyu,
Ekmek ise arslanın ağzında idi.
Oğlan on yedisine girince,
Katırcı Kerim'in yanına kattı.
Katırcı, iyi bir baba dostu,
Yaman bir kaçakçı idi.
Kaçak ise tek meslekti yörede.
Kaçağa gitmek,
Aş demek,
İş demekti,
O günden sonra tencereleri kaynadı,
Karınları sıcak aş gördü.
Her kaçak dönüşü,
Katırcı oğlanı öve öve bitiremiyordu.
Elbette bu durum,
Güngörmüş kadını ziyadesiyle üzüyordu.
Yeni yetme oğlu ise gaza gelebilir,
Kahramanlığa heveslenebilirdi.
Yanlız kaldıklarında;
Oğluna habire nasihat ederdi.
Derdi, imanı oğlunun biraz geride durması idi.
Fırsat buldukça;
Oğul, oğul.
Mezarlıklar Kahramanlık yapanlarla doludur.
Ölüm, herzaman kapıda bekler,
Acele edenlerse aptallardır.
Bu işte,
Vurulmasan bile,
Kaşın kara,
Gözün ela deyip,
Tıkarlar seni Zindana,
Sen gel kahramanlık yapma,
Üstelik kahramanlık bu işte,
İki ucu b...klu değnektir.
Vurulsan ölürsün,
Yakalansan sürünürsün.
Marifet ise uzun yaşamaktır.
Sen gel,
Sadece benim kahramanım ol.
Yağız delikanlı,
On yedinci yaşının verdiği heyecanla,
Ve yeni alıştığı siğarasından derin bir nefes çekti.
Yanı başında, bağdaş kurup oturan anasının,
Altın değerindeki nasihatlarını,
Aklından geçirmeye çalıştı.
Hepsi de çok doğruydu.
Ve
Anası, oğlunun aklına girmeyi başarmıştı.
Öyle ya uğruna kahramanlık yapacağı nesi vardı,
bir avuç toprağı mı?
Bir yavuklusu mu?
Bunları düşünürken;
İlerideki gübre yığının üstünde,
Kalesini koruyan,
Bir komutan gibi kabaran horozu gördü.
İşte bir kahraman!
Diye içinden geçirdi.
Ve horoz,
İki kez üst üste öttü.
Bu Öğlen olmuştur.
Demekti.

Gazi Küçükgiller
30 Mart 2010