'Dinleyin hoppanın hikayesini,
Dinleyin de boş hayale yelmeyin.
Kaymetmiş bir anda sermayesini,
Şu paranın oyununa gelmeyin.'
on yıl öncesi:
İlkokul bitirir, orta okula hayır der,
Onsekiz de özgürdür, annesiyle cenk eder,
aynanın karşısında süzerdi kendisini,
Hep gözler pencerede beklerdi birisini,
yavuklusu karşıda kaçarlar sinamaya,
Zavallı anacığı çıkardı aramaya.
Oğlan kıza vurulmuş, olmazsa olmaz demiş,
dünürcüler göndermiş babasından istemiş.
Damat bey sıvacıdır, güvencesi malası,
mesleği küçümsemiş kızın üvey halası.
Hoş gelirmiş uzaktan çalan davulun sesi,
Cicim ayı bitince başlar geçim çilesi.
artık eskisi gibi gıcırdamaz karyola,
ala yorgan sırtında damat bey istanbula.
Takılar bitene dek,İstanbul sanki cennet,
Para suyunu çeker, kızda başlıyor cinnet.
Üvey hala durmadan Sıvacıyı horluyor,
Yeğeni hoppa kızı boşanmaya zorluyor.
'geç karşıma yeğenim benim halim ortada,
yavan ekmek duru su, bak ne kaldıki sofrada
bu böyle gitmez kızım,koca senin neyine,
sana pol para lazım, güvensene şeyine.
Boyun posun yerinde, istediğin dala kon,
kusur memelerinde yaptırıver slikon.
bu işrede pek toysun, estetikse tüm gayen,
Kocan bankamı soysun bak her yerin sermayen
bu fırsat kaçmaz kızım, gençlik güme gidiyor,
Ah benim kararsızım, şöhret bedel istiyor.'
Hoppa kız dünden razı, başvurmuş savıcıya,
bir celsede boşanmış, borç kalmış sıvacıya.
Artık özgürdür hoppa, şimdi alımlı bir dul,
Ellerine kına yak avın hazır İstanbul.
10 yıl sonra
On yıl önce neyidi, hala yeğen şahane,
şimdi gören kaçıyor, ekmek bulsa daha ne.
peşlerinde sarhoşlar, sokak serserileri,
Slikonlar patlamış, pörsümüş derileri.
Şöyret olma hayali kandırmıştı hoppayı,
Kıza ekmek parası, patrona aslan payı.
Gördüm halayla kızı, ellerinde bir şişe,
Birisi bir dilenci, kız defolu fahişe.
not öykümde adı geçen isimler ünvanlar ve kurumlar meslekler bir hayal ürünüdür.
Memduh ÇökelekKayıt Tarihi : 18.4.2009 09:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yukarıdaki dizeleri bir eski türk filimini izlerken yazdım. aynı zaman da bir fıkradan da esinlendim. fıkramı sizlerle isterim. Fıkramın adı: YOL KIS ÖDÜL BÜYÜK tarlada dolaşan kedi etine dolgun bir tarla faresi görür ve iştahı kabarır ve fare uzakta olduğu için deliğne girmiştir. kedi fareyi kandırmak için: -fare kardeş bak burada çiftçi azığını unutmuş kocaman bir peynir kalıbı. gel artık dost olalım sana da banada yeter. fare düşünür ve kararını verir. afiyetle ye kedi kardeş yol kısa ödül büyük böyle teklifler beni hep korkutmuştur der. şimdi hoppa kız da hemen şöhret olma hayaline yeldi ve hazin sonunu kendisi hazırladı. fare gibi düşünebilirdi oysa. yani emeksiz yemek olamayacağını.
TÜM YORUMLAR (1)