Hobâb Şiiri - Kaan Demiralay

Karşımdaki mont istirahat saati
Uzan
Üstünü örter rüzgarın elleri
Doğduğun şarkının yankılarına kulak ver
Astar ve küllük benzeri

Kırık saçların değdiği teninde
İnce bir çığlıkla söz bölünmeyecek gecen
Kovalatmayacağım sınsı çığlıklari üzerinden
Dokunamayacak hiç bir zebanım
Uzan istirahat vakti

Aşına bir güneşe bakmakla aynı bağlamda çoğul bir yanlizlığa emanetsin
Ben belki gitmenin
Olsa dahi bekletmenin
Uzan şimdi istirahat vakti