Hızlının sonu Şiiri - Seyit Uysal

Rahmetliye ecel yetişemedi
Yarış edercesine yarış etti
Eceli de bırakıp öne geçti
Hızına hız katıp oyana gitti

Olurdu hep bir adım ileride
Dönüp bakmadı bile geriye de
Sevdiklerine dedemedi veda
Hiç çekmedi gazdan ayağını da

Bir kuş olup gökte uçmak isterdi
Ben bir kanatsız kuşum kuşum derdi
Hızımdan kırılmadı kanatları
Ruhu bir kuş gibi de uçup gitti

Dere tepe demeden düz giderdi
Çukurları gözü yumuk geçerdi
Virajı uçarcasına alırdı
Azrail e bile attı çalımı

Hızını da katladı üçe beşe
Frene bassa düşmez bile
Almış hızını gider uçarcarsına
Sononda etmez fayda vah desede

Hızını aldı sabit yere kondu
İşte yolu hızlı olanın sonu
Siz siz olun hızlı almayın yolu
Hiç kimsenin olmasın böyle sonu