Hissizleşmek Şiiri - Ramazan Teke

Bir gün vazgeçmem dediğin her şeyden vazgeçiyorsun.
Bir süre sonra hissizleşmeye başlıyorsun,
Unutuyor musun, alışıyor musun bilmiyorsun.

Eskiden olduğu gibi iyi mi, kötü mü merak etmiyorsun mesela!
Bugün ne yazmış, ne yapmış,
Nereye gitmiş diye adım adım takip etmeyi bırakıyorsun.

Onu hatırlatan şarkıları dinlemiyor,
Resimlerine uzun uzun bakıp hayallere dalmıyorsun.
Hatıralarını attığın köşeden eline almıyorsun,
Yavaş yavaş ondan, ona dair her şeyden uzaklaşıyorsun.
Onu düşünmekten,
Ona hayaller kurmaktan,
Onu yazmaktan vazgeçiyorsun.

Bazen aklına geliyor,
Eskisi gibi heyecanlanmıyorsun.
Yüzünde tebessüm oluşmuyor,
Kalbin eskisi gibi acımıyor.
Unutuyor musun, alışıyor musun bilmiyorsun ama,
Ona karşı hissizleşiyorsun.
Onun açtığı yaraları yavaş yavaş sarıyor,
Günden güne iyileşiyorsun.

Kimseyi yerine koymuyorsun belki ama,
Geri dönmesini de istemiyorsun.
Pişmanlıkların aklına geliyor,
Bir daha kimseyi sevmek bile istemiyorsun.
Sevgi adına bütün duygularını kaybediyorsun,
Acılarını hissetmiyorsun,
Yaşadığını hissetmiyorsun,
Hayata dair ne varsa, her şeye karşı hissizleşiyorsun.