Hissedince kim dokunabilir soğukluğuna?
Sorumsuzluk değil bu,
çıkmazlara sıkışmak,
aralarında kalmak—
söylenirse sana,
bunu nasıl yaptı kalbim?
Bir tutkudur usulsüzlüğümüz,
acizleşir,
ömrü seyrediveriyoruz.
“İşte bütün manzara budur!”
Kahrolası sonunu bildiğin film,
sadece sonuna kadar bekleyemedin.
Bazen hayatlar yalnızca birini bağlar bir yere,
hasarlı bir sonu vardır,
zaten bitecekti her şey sonunda.
Haklı olmak gerekmez,
kıyılır düşünce kelimeler bahçesine,
yerleşir diken gibi,
dilek ağaçlarından kesilir.
Hengâmeli renklerle,
yaşam cehenneme,
yüzleri cennete düşer—
İnat, insan kalmak zorlaşınca,
sen bile engel olamazsın.
Hissedince,
kim dokunabilir soğukluğuna?
İleriye alınan saatleri yaşarsan,
çok ararsın.
İnsanın kaybetmemek için,
her gün kendini ölmesi ne demektir?
Bilemezsin.
Kayıt Tarihi : 1.7.2025 12:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!