Hırpalanıyor... Şiiri - Kaan Karaduman

Bütün gece uyumadım düşündüm neler konuşmuşuz bunca zaman neler yaşamışız,
Şimdi de tekrar düşünüyorumda boşa herşey ya..
Cidden boşa..
Hadi bana bildiğin gerçekleri söyle?
aşk için savaşabilecek güce sahipmisin?
yoksa sende onlar gibi sırtını dönüp gidecekmisin?
yoksa bu seferde bu kadar basit bir şey için mi kendimi yoruyorum?
hırpalıyorum! ! !
Sokaklara bak ne kadarda ıssızlaşmış!
Kalabalığın içinde bilinnçsizce dolaşıyorum..
Ruhani sesler geçiyor kulağımdan,
Tiz ama gelen sesler anlam veremiyorum nedense…
Bir su birikintisi gördüm, durdum izledim biraz.
Aklıma çocukluğum geldi, eskiden olsa üstünde zıplardım etrafa su saçardım.
Sonra annem kızardı bana, ama beni düşündüğü için kızardı oysaki.
Tabi ben anlamazdım, laf dinlemez her gördüğümde aynı şeyi yapardım.
Neyse varmak istediğim konu başka…
Şimdi ise eğildim ve yansımama baktım..
Öyle bitik, yitik değildim.
Sadece değişmiştim yüzümde sakallar oluşmuştu, çok gülmekten olsa gerek birazda kırışıklık vardı sanki…
Sonra o yansımayı bozmak için ayağımı suyun üstünde gezdirdim..
Tekrar düşündüm;
Acaba suya yazı yazabilirmiydim ben.
Denedim hayır yazılmıyormuş..
Bir şey daha ögrendim şu aciz dünya’da..
Güzel oluyor sürekli yeni şeyler öğrenmek..
SAYGILARIMLA…
12/02/2010 03:20