Bu son şiir sana,
gözlerinin yeşiline,
yüzündeki tebessüme,
bakışındaki çocuğa,
son şiir bu.
artık cümlemde mevzu olmayacaksın.
Bu yollar da ömürden gidiyor.
O ten, o saç, o göz,
hiçbir anlamı yok!
Öleceğiz!
herkes biliyor...
Olmasaydı eğer; esbabı keşkelerin
sen nasıl sevilmezdin, seni nasıl severdim...
Tehir etmeseydi kader, karşıma çıkışını
dökerdim şiirlere o asil bakışını...
Bir yaş daha kaydı gitti ömrümden çocukluğum
Emri vaki yapma zaman! Büyümek istemiyorum
Yazıdaki tren sesine korkup ağladığım günler
Ne çabuk gelip geçtiniz, insan bir gidiyorum der
Adının dört harfiyle çırpınışı kalbimin
Tarifsiz bir duygu bu, öyle saf öyle derin
Nazarında onların, bir soru çıkıverir;
Güneş mi ay mı benzer nuruna gözlerinin?
Kendini mi bulmalı çoğu şarkıda insan
Umudum nisbetince güzelmişsin sen meğer,
muhteşem değilmişsin, unuttukça anladım,
insanlar umuduna veriyorlarmış değer,
umudum bitti sende, kalmadı hiç muradım...
hayallerinde başrol oynuyorsa birisi,
tam yeriydi yazmak için pencere kenarı;
uzaklarda ışıklar ve yol levhaları.
her şey hazırdı canı sıkkın bir şaire şiir yazması için,
bir şey eksikti sadece;
gönlünü yokladı.
sessizdi, sakindi gönül,
Hep bir çıkar ilişkisi var
çıkarsız olmuyor mu toplum?
Dostunun bile derdini dinlersen dostusun...
birde dünyaya küfredenler var.
Sen ne verdin ki dünya sana ne versin?
dünya bile insanlar gibi,
İsteksiz doğuyor dudaklarımda cümleler,
sana özendi sanki; terk etti kelimeler...
hiçbir suçu yoktu oysaki aşkın,
iki kalpte var olunca yeniyordu yalnızlığı...
gittin diye sen,
yenildi aşk,
Hoştu seni okumak,büyüydü her kelimen,
altını çizdiğim aşk,paragraf sendin.
her nereye meyletsem sen çıkıyordun hemen
baktığım her güzellik,her taraf sendin.
Bitmesin denen kitap,nikotinli bir gülüş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!