Hilal ve Yıldıza Şiiri - Leyla Şerif Emin

Mazinin içinde dağ, bu günün habercisi
Geleceğin muamma, yarına kim sağ kala
Ahire giden yolda, ok yayın nişancısı
Bu kavi duruşuna, kalkan olsun müptelâ...

Ey zemheri karanlık, yıkma ümidimizi
Biliriz rüya sandık, isteriz hakikati
Bir gecede kaybettik, sabaha ağyar bizi
Uyandırmasın rüzgâr, dağılmışız evvelâ...

Eser rüzgâr toprağa, o bir sevdadır sanır
Bilmez ki vatan aşktır, nefes olur yayılır
Diken telleri türkü, perçem gibi takılır
Uzaktan duyulan ses olmasın sakın selâ...

Ne gidene kalıştır, bu çığlık değişiyor
Ne kalan ayrılığa hüküm giyebiliyor
Rayların soğukluğu, bir sevdadır üşüyor
Kalakalıyor ortalıkta bir tuhaf belâ...

Geride kalanların, hikâyesidir sağır
Ne gidene ses olur ne kalanadır ağır
Bir türküdür namesi, ona ağıt ağlatır
Sanma ki bu şehirler kalanlara cühelâ...

Ok yaydan çıktı artık bu topraklar duada
Hilale sevda durur, tüm ruhlardır kıyamda
Açılacak kapılar sanma ki mühürlüdür
Yeminliyiz zamana, cevap der kalu belâ!

04.03.2020
Üsküp