Hikmet-i Alem Şiiri - Ahmet Feyzi Karabacak

Nerede görülmüş zalimin zulmü ile pâyidarlığı
Zalimin tek çıkışı akılların darlığı

Bu dünya kalmadı ne zalime ne mazluma ne de padişaha
Şimdi seni kurtarmaz o sevdalar
Ne mala ne de caha

Esas olan terk-i dünyaydı neyleyeyim alemi
Senin nurun olmasa ya Rasul (asm)
Ne olacak (divane olacak) alemin ahvali

En sonunda yıkacak, alemin sahibi
Sahib-i alem ki her şey O’na yapar hem zikir hem ibadeti

Küre-i arz zikirhane olmuş, eyler Muhammed’e (asm) salavat
Bırak artık dünyayı gel sen de eyle Habib’e (asm) salavat

Verdi ol hak sana emanet-i kübrayı
Halife ol dedi, âleme göster Esma-i Hüsna’yı

Halifeliktir ki anlamaktır salatı, sırr-ı tahiyyatı
Arz edersin Rabbine hem zikri hem ibadatı

Kılmaz isen namazı
Terk eylersen kulluğu ve ibadatı
Alır senden alem hem hakkını hem de sevabını

Zaten sırr-ı tahiyye bir temsil-i arz-ı endamdır gör
Yoksa sen arz etmesen de Semi ve Basir’dir O bil

Sordu bu asrın insanı Müslümanların azlığını
Kemiyette değil keyfiyetteydi marifet
Anlasaydı davasını

Madem hak din ise İslam, nedir bu Müslümanların hali!
Tedenni değil terakkiydi şeriatın şiarı
Düşünseydi (bilseydi) vesveseli kalbi

Şeriat istemiyoruz diyenlerin neydi kastı!
Olsa olsa cahillikti, bilmemekti İslam’ı

İbadetti, imandı, ahlaktı şeriatın tabiri
Bilemedi bu asrın insanı
İstemedi şeriat-ı Muhammedi’ye (asm) itaatı

Hem ikiydi şeriat; biri irade biri kelamdan
Sünnetullahtı tabiri
Yerin çekmesi, ateşin yakması hep ondan

Sanma ki bu alemde vardır muavenet hem merhamet
Hak istemese ey insan
Gelir miydi sana yağmur hem rahmet

Dahiliz kalu beladan şeriat-ı Muhammedi’ye (asm)
İla-i Kelimetullaha koşmak lazım hem ilim hem kalp ile

Düşmanıydı İslam’ın cehalet, zaruret ve ihtilaf
Sanat, marifet ve ittifak ise silahı

Fikir ile cihat yine fikirle olur
Bir Müslümanı hatasıyla vuranın
Hali nice olur

Başıboş değildir alem vardır bir mürebbisi ve hamisi
Hikmet sarmış her yeri, rahmeti ve merhameti O’nun gölgesi