Hikmet Atiş Şiirleri - Şair Hikmet Atiş

Şoyle kendi başına kaldığın zaman,
vicdanına sor ve bir danış.
insanda olurmu bukadar aldanış.
ölümüne yapıyorsun yarış.
senin içinde yokmudur hiç barış.
küçük büyük demeden insanları öldürüyörsün.

Kafam karışık yine bu aralar,
İçimde dinmiyör hiç sizilar,
Bu gönlüm, sevmeyi sevilmeyi arzular,
Geri dönüşü yok artık, boşa geçiyör yıllar,
**********************************************************

Ne kadar çok sevmiştim seni meğer,
Ömrü seninle geçirmeye değer,
Seven gönül işte bu kadar sever,
Çok özledim seni işte, güzelim.

Seninle ne kadar mutlu olmuştum,

Kalbimdeki sen


Ey Gülüm
Sana sesleniyorum.

El ele dolaşırdık biz buralarda,
Her akşam gelirdik, güzel havalarda,
Meskenimizdi, kalırdık sokaklarda,
Bizi aydınlatırdınız sokak lâmbâlârı.

Karanlığa kafa tutardınız her gece,

Ben bir garıbanmıydım,
Ben bir mecnunmuydum,
Ben bir zavallımıydım,

Neden bana yaklaştın
Gönlünü sevgime açtın,

O kadar güzel bakma bana
Yüreğimi çalar gidersin
Ayrılık çok zor gelir sana
Ağlıyarak yanar gidersin

Seni sevenler çoktur şimdi

Doğruluktan gitte kötü yola bakma gönül
Gülün varken asla dikkenini sokma gönül
Seni seveni sev yürekleri yakma gönül
İsyancı olup asla bulanık akma gönül.

Fedakar sabırlı ol sevenin çoktur gönül

Sevdan dalga dalga geliyor üstüme,
Damlayarak göl oluyor kalbime,
Bir çare bulacak gibi derdime,
Senin ihtiyacın varsa sevgime.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Burdayım hep talıhlıyım sevdana,

Sesleniyorum sana ufuklardan,
Köylerden, kentlerden ve uzaklardan,
Haykırıyorum ben hep buralardan.
Her neredeysen, sesimi duyda gel.

Çoktandır haberin gelmedi bana,