Derdim var, ki nice dert
Öldürmez belki
Ama düşmanın namlusundan sert
Ah ile dağları parçalasam
Bir dostum anlamaz
Alem anlamaz
Bu şehir yalnızdı
Benim ruhum gibi çıplaktı
İçine sinmeyen olaylar çıktı
Namus açısından eskiye nazaran dımdızlaktı
Ölümünü çoktan kabullenmişti
Ey aşk!
Niçin beni böyle oradan oraya savuruyorsun
Uykumu zehir ediyorsun
Yalnız gecelere uyandırıyorsun
Bilmediğim yollarda perişanım
İnsanlar halime gülüyor
hayat bu ya, seçmek zorundasın
doğdun, büyüdün, tek kaldın
kim dedi seni anlayacaklar diye
herkes taşıyor bu kör, nankör nefsi
yalnızsın, ömrünce bir başınasın
Ah bu din ve devlet çok şaki gördü
Dosta dostundan daha dost göründü
Kanlı kılıcı boynuna dayayınca
Merhamet dileyip duygu sömürdü
...
Şeytan ki, âlimlerin en âlimi
Amel edenlerin de en zalimi
Hak davasının ilk haini
Sonunda pişman olacak
Gördüğünde ilk halini...
Bu, tavanı kaçıncı seyredişim
Oysa uçsuz gökleri hayal ederdim
Özgürlüğü düşler bir yanım
Dört duvarı geçsem, bir bedene hapis ruhum
Okumadığım kitaplar
Ben yalnızım
Bu koskoca şehirde
İnsanlar dolusu evlerde
Sohbet ettiğim gönüllerde
Sadece cesetim var
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!