Hikmet Arda Şiiri - Ekrem Parlak

En sevdiğim dostumdur Hikmet Arda,
Gönlümde yeri var, yeri başkada.
Kırcali sokakları bilir bizi iyi,
Yıllar sonra tanıdım, ama sanki kırk yıllık biri.

Pek sır vermez, pek konuşmaz kimseyle,
Bir ben bilirim içini, bir de geceyle.
Sağına soluna hep yardım eder durur,
Ama kıymet bileni az, yüreği hep kurur.

Kardeşleri bile anlamaz hâlini,
Ama ben okurum gözlerinden ahvalini.
Hikmet’tir hesabını bilen, sessizce güler,
Ama rakıyı kurar sofraya, çoban salatayla neşeyle.

Biz iki türkü, ayrı topraklardan,
O Bulgaristan’ın, ben Balkar’dan.
Çocukluğumuzun yükü ortak, gamı da,
Yüzümüzde biriken yılların anlamı da.

Hanımı Gülümser, adı gibi güler,
İyi bir insandır, dostun ömrüne değer.
İkisini görünce içim huzurla dolar,
Bazen sessiz, bazen neşeli bir bahar.

Ey Hikmet Arda, kıymetlimsin bana,
Kardeş gibi, dost gibi, sırdaş gibi yana.
Geçti nice günler, nice yollardan,
Ama senle dostluk baki, zaman dolsa da aradan

15.05.2025
Ekrem Parlak