Savaşa uğurladı annesi,
Yozgatımın Sorgun ilçesi,
Başına kına yaktı gecesi,
Cepheye koşuştu kuzular.
İstanbul’da gezindim,dün Karaca Ahmet’te,
Sıralanmış kabirler,yatar oncası yerde,
Kimisi sarık başta,alim mübarek kimse,
Üstadım yatar orda,doyamadım feyzine.
Bildim bileli çok çalıştın,
Nafaka peşinde koştun,
Kardeşinle aşık attın,
Kabrin cennet olsun babam.
İmam-ı azam,künyesi,Ebu Hanife,
İsmi Numan bin Sabitti,doğdu Kufede,
Vefatıda Bağdatta,hicri yüz ellide,
İmamı azam hz.leri,en büyük imam.
Dünyada her birşey, çalışır nurla,
İnsanoğlu parlar, Hakkın nuruyla,
İhtiyacım vardır, feyize nura,
Bizi sen nursuz da,kılma Allahım.
* * *
Dünyada lazım bir, vatandır bana,
Rahmetinden ümit kesme,
Rızk belli,hırslı olma,
İnsanlara avuç açma,
Kanaat en güzel ziynet.
Hocayı sıkıştırdı devamlı,malum medya,
Yargı,asker,medya üçlüsü hepsi bir arada,
Başlıkları asker,yargı yazdılar masada,
Yahudi dostumuz,yolumuz açık Türkiye.
Rasül saydı alametleri,
Kıyametten önceki işleri,
Benden sonra olur bunlar,
Bunlar Kıyametin alameti.
Dün yine seni gezdim memleketim,
Tepeden baktım sana uzaklardan,
Semt semt taradı seni gözlerim,
Cadde cadde sokak sokaklardan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!