Hicran-ı Özlem Şiiri - Aşık Şahı Kebir

Ey vuslatı yâr eden, hicranı ağyar bilen.
Gözünden akan yaşla firakı ikrar bilen.
Ölümden öte bakan cihana sığmazimiş,
Kalbimde yanan korla, yanında yatmak gerek.

Ey gonca gülüm, cemalindir Hak'tan bir nişan,
Melek yüzünde olmaya bir tek damla pişman.
Sevdan şu gönlümdeki en mühim mihanimiş,
Hak vaki olsa senin yanına bir ben gerek.

Seni yalnız koymak haramdır toprak altında,
Benim yerim daim hazırdır senin yanında.
Sevda ölürken değil yaşarken mühimimiş,
Gözünden akan derde bir parça derman gerek.

Yüzün görmeden sevmeyi ibadetim bildim,
Ölürken değil yaşarken bu hayattan yıldım.
Cennet senin kıyında yaşamı bilmekimiş
Sensiz geçen zamanı cihandan silmek gerek.

Adın dualarımın en heybetli yeridir.
Görmesen de halimi, Rahman olan şahittir.
Her nefesim her rüyam her dakikam seninmiş,
Gayrı cihanda değil ukbada sevdan gerek.

Hiçbir âdem bana senden kıymetli yâr değil,
Hiçbir ânım bana senden değerli kâr değil.
Yüreğimi yakan ataşım sensizlikimiş,
Her ânı ölüm bilip sana sarılmak gerek.

Ben âşkınla virane olmuş Şah-ı Kebirim.
Yaşarken de ölürken de sadece seninim.
Mertlik bunu yüzüne karşı söylemekimiş,
Kabrinin yanına bir kabir de bana gerek.

Âşık Şah-ı Kebir