Hicran-ı Aşk Şiiri - Albert Yetkin

Gözlerin bir nûr-ı bâtın, serin bir gecenin esrarı,
Kalbim, her bakışında titrer sükûtun feryadı.
Sûz-ı aşkınla yanar her zerre-i cânım,
Ve ben, mahzun bir dilberin gölgesinde mahkûm.

Dudakların, menzîl-i vuslâtın harfleri,
Her kelâmın, bir mihnetin târihi gibi ağır.
Rûh, seninle yoğrulmuş, esrâr-ı mâh gibi parlak,
Ve her âh, geçmişin külleriyle kaplanmış bir hatıra.

Ey sevgili! Sen, kalbimin saklı hânesisin,
Vuslâtın hayâlinde eriyen bir zaman zerresi.
Ben, aşkın mâhiyetini idrâk etmeye çalışan bir yolcu,
Her adımım seninle, her nefesim seninle ağır.

Ve bilirim ki, aşk yalnızlıkta en kıymetli,
Her feryât, her sükût, bir ömrün mukaddes levhası.
Seninle geçen her an, ölümsüz bir hicrân ve vuslât,
Ve ben, o anlarda kaybolan bir zerre-i muhabbetin sureti.