Hicran Durağı Şiiri - Ümit Ay

Kalbin kuruntu hayalleriyle dolu bir yaşamak geçiyor ömrümüzden.
Ve kalplerin sevmeleri gark ettiği bir destanı yazıyorum bu günlerde.
Öksüz şiirler getiriyorum, yetim hayallere boyanmış.
Ve boşa geçen bir ömür harcıyorum,
Sana adanmış...

Ah sen o hicran durağına vardığında
Ben yandığımda külsüz, dumansız.
Kaldığımda güçsüz ve dermansız,
Söndüğünde ışıklı vitrinler.
Çarşılar sessizleştiğinde,
Ve şarkılar bir anlam kazandığında,
Kafalar çakır keyifle seviştiğinde,

Ah.. bindim gidiyorum dediğim bir kalpten indirildim.

Size kendimden bahsediyorum.
Bir ayrılık kimseyi öldürmez.
Ve birisi ayrıldı diye bir bahar gelmemizlik etmez.
Küçük ölümdür ayrılık.
Ve hayat öldüm dediğiniz yerden başlar...

Ah kalbin istilacıları
Size verecek neyim kaldı?
Bir şiir olup döküldü parmak uclarımdan da,
Tenimde zehir kaldı.
Size ne denir ey kalbin istilacıları?
Bir gönül yıkan, bir ömür yakan denir...
Alın onu da götürün,
Bir kalbim vardı,
Onu da aldınız,
Yaşanacak neyim kaldı...