Hiçlik makamında,
bir kulum —
varım, yokum…
Mevlâ’dan Mevlâ’ya
bir yolum.
Ne adım önemli,
ne suretim
Ne bedenim
Benliğim de bir hiçim
Dünya
bir yankı gibi geçip giderken ömrümden
bir dua gibi
sessiz, bir hiç kadar yokum
Her şey O’na döner…
Bir nokta olurum..
ruh denen sırda yok olurum …
yoklukta var olur ..
sonra yok olurum
bir hiçim ben....
Kayıt Tarihi : 29.7.2025 23:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!