Hiçlik Gibi Şiiri - Hamit Atay

Hiçlik Gibi
Yoktum aslında...
Vardım ama yok gibiydim,
Sözlerim duvara çarpıp geri dönüyordu,
Gözlerim, en çok seni beklerken boş bakıyordu.

Bir kalabalık vardı içimde
Ama hepsi sustu,
Senin gidişinle başladı sessizlik,
Ve ben ilk kez…
Bir boşluğun sesini bu kadar net duydum.

Sanki dünya yerinde durdu,
Zaman geri çekildi,
Ve ben olduğum yerde
Bir hiçliğin ortasında
Kendi kendimi seyrettim.

Yalnız değildim belki ama
Anlamıyorlardı,
"Geçer" diyorlardı…
Oysa içimde geçmeyen bir yangın vardı.

Ben seni bir dua gibi taşıdım içimde,
Her nefeste sen vardın.
Ama sen...
Benim içimdeyken bile başkasının hayaliydin.

Ve şimdi...
Adını anınca bile
Susturuyorum kendimi.
Çünkü bazı yokluklar
Adıyla bile sızlatır insanı...
Şiir Hamit Atay 25.12.1984