Hıçkırık Şiiri - Osman Ceylan

Herkes bırakırken beni hayattan,
Bir bir çözülüyor gibi ellerim.
Koynuma öylece dolanıp kalan
Bir hıçkırık gibi titrek ellerim.

Gün doğar gün batar devran dönerken
Her ânım benden benden birşeyler çalar
Bir yanım mutlu olup gülerken
Sol yanda neden bir çocuk ağlar

Hüzün yağmur yağmur yağarken, anla
Yolculuk herkesin yazgısında var.
Bu yağan ki rahmet, gözyaşı damla
Onun kaderinde deniz olmak var.

Benim kaderimse bir şiir olmak
Ayrılık, hasret aşkla yoğrulmuş.
Sevgiliye adanan bir damla olmak.
Bir helva tadında çifte kavrulmuş.
Nisan 2017