çocukken
hıçkırık nöbetleri tutardı beni
içimin koptuğunu sanırdım
ödüm kopardı
“korkma oğlum, büyüyorsun” derdi annem
avuturdu beni
hıçkıra hıçkıra büyüdüm
bir altmışbeş oldum
iyi ki hıçkırmışım...
Kayıt Tarihi : 2.10.2011 12:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!