Hiçkimsenin Penceresi Şiiri - Nil Eyüboğ ...

Bir pencere var içimde
Hiç kimse açmamış
Hiç kimse bakmamış
Sadece ben durmuşum önünde
Geceleri…
Karanlık içeri sızmasın diye değil,
Ben dışarı taşmayayım diye örtmüşüm perdeleri.

Konuşan çok,
Ama dinleyen yok
Ve ben cümle kurmaktan vazgeçeli
Uzun zaman oldu.
Şimdi sadece bakıyorum
Sessizliğin dudaklarına —
Orada bile gürültü var bazen.

Bir ses geçiyor içimden,
Kendi adımı unuttuğum zamanlarda.
İnsan bazen kaybolmaz
Bazen terk edilmez
Bazen sadece
Kalır olduğu yerde
Ve geçer herkes onun içinden
Yol bile sormadan.

Benim içimden geçtiler,
İçimden geçtiklerinde
Ben hâlâ oradaydım.