Sana dair hiçbir şey anlatmadım.
Çünkü sen hiçbir şey değildin.
Olanı değil,
Olmamış gibi yapılanı unutur insan.
Ve sen,
O unutulmayacak boşluğun ta kendisisin.
Bir ses vardı,
Ama yankısı gelmedi.
Çünkü içi bozuk olanın
Sözü de yankılamaz duvarlarda.
Ben sustum.
Çünkü konuşmak,
Seninle aynı cümleye girmek demekti.
Bundan daha ağır ne olurdu?
Biri vardı, diyemem.
Çünkü sen hep
Biri gibiydin sadece.
Hiç tam olamadın.
Hiç doğru kalamadın.
Hiçbir zaman insan bile olmadın belki de.
Şimdi her şey yerli yerinde.
Sadece bir iz kaldı:
Bastığın yer kurudu,
O kadar.
Geriye dönüp baktığımda
Ne bir hüzün
Ne bir öfke—
Sadece tiksinti.
Ve bu da sana fazla belki.
Ama olsun.
Tarih seni yazmadı,
Ben de yazmam.
Bu da benim susarak anlattıklarımdan biri.
Kayıt Tarihi : 16.5.2025 13:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sıradanlaşmak
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!