Fırtınalar koptu gökyüzünden tek bir damla gözyaşı için, siperlere geçildi her defasında
Mazlumlar bir bir ağlarken askerler toprak altın kefene sarıldı her defasında
Ağladı analar, birden bire her şey oluverdi mevsimler geçerken
Uykusuz kaldı onca babayiğit vatan nöbetinde, gençliği harcadı bu topraklar için
Değer bilmedi insanoğlu yazık etti umutlarına, bir hiç uğruna dünya için
Yoksulluk derdine düşürdü şeytan, hiç bitmez bir tutsağa düştü birer birer
Yılmayacak insanlar, üzerimize dikildi zarar ziyan gözler
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta