Hiç Vaktim Yok Ölmeye Şiiri - Alaaddin Emre

yalnızlığımın kovucusu bir kadın
gönlümün bahçıvanı oluverdi birden
çabalarımın anlamında yer aldı
çözümüme katıldı dosdoğru
özlediğim sesim oldu sesiyle
anıların kimine gülerken
kimine ağladı bir güzel
bir güzel ki anlatamam
gösterişsiz giysilerinde gösterişli
gülüşünde sayısız güller açan
kendine yaraşırcasına yaşayıp
tehlikeli dağlara tırmanan
korkmadan karanlıktan
karanlık yazgımın aydınlığı
uzun yolculuğum oldu
aldanamayacağım dostum
yıpranamaz onunla yaşam
limanlarımın bilgesi gezgin
başdöndürücü her zaman
renkli düşlerimin güzel yüzü
eşsiz sevincimin kaynağı
öyle bir esinti ki
kendi kokulu bir fırtına
pırıl pırıl bir deniz
dizginleyemediğim gecemde
kanımı kibritsiz tutuşturan
unuttuklarımı hatırlatan
belleğimi yanıltmayan
bildim ki
gönlüm razıdır senden

sen
sen kimsin sahi
sahici misin

sahi mi

o zaman merak etme
hiç vaktim yok şu sıralar ölmeye
bu denli çok sevmişken seni