Hiç Olmadım Zaten.! Şiiri - Bilal Esen

bilirim gönlünde başka fırtınalar eser amansız
içindeki deli dalgalar vurur
sahilin yosun/lanmış kayalarına
feryat edercesine!
bense umutsuz bekleyişimle,
içim buruk gözlerim nemli
yürek eriyişinin çaresizliğinde
sessizce seni bekler, senli yaşarım!
ne acıdır bilir/misin?
bir başkası için senin tükenişini görmek mısralarda
saçaklarda sarkık buzlardan damlayan boncuklar gibi
yüreğinin kanadığını
ve
göz pınarlarında mevsimsiz açan bir çiçeğin
suya hasretliğini
yüzünün sararmış lığında görmek
artçı depremlerin kıyamet habercisi olur bende!
Verdiğin acıyı unutur
mutluluğun için çarpar
fedakâr yüreğim zamansız saatlerden…
Sen bana aldırma ben yokum
hiç olmadım zaten!

anladım ki!
güzelliğin yangınların kapı aralığıymış,
karanlık bulutların çöken baş ağrısıymış
ve
gözler üzerinde çakan şimşeklerde bin parçaya
bölünmekmiş gök kuşağı renginde!
bu olsa gerek
bana çıkarttığın fermanım!
sen göz göre göre sevgilerin ihanetinde
alıp başını giderken
bana çağlayanlar girdabında çırpınarak boğulmak düştü!
umutlarım hazan yapraklarına döndü,
yüzümdeki solgunluk hüzzam makamında inlerken
kelebekler uçuşur oldu sevda şiirlerimde,
mısralarımda inleyen nameler
ses versin isterim gitarın telinden
bu ne ilk ne de son olmayacak dökülen sızılar telden
sen bana aldırma ben yok/um,
hiç olmadım zaten!!!!