Hiç Olmadığın Kadar Şiiri - Alper Kököz

Gece yine çökmüştü yüreğime
Üstüne üstlük sen yine yoktun.
Hatta hiç olmadığın kadar.!
Varsın olmasın, olduğunda kalayım.
Yarın olsun, sabah olsun akşam olsun.
Ama sen olma.!
Neden mi?
Olsan da biz olmasan da.
Kader diyorum artık boş kaldırımlara
Issız duvarlara, durmayan zamana,
Duymasın Bir daha sesini ellerim.
Istemiyorum zorla değil ya ölmek.
Son nefesim de olsa seviyorum hiçliğini
Olduğun zamanlarda ki slüetini
Karar aldım arkanı dönüp giderken
Çalmasın kapıları, görmesin yeşili
Hissetmesin Bir daha beni..!