Hiç Kimsenin Dönmediği Bir Sokakta Bekle ...

bir gün kendine denk gelirsin,
bir pencerede unutulmuş buğulu bir bakış gibi
silik, suskun ve biraz yorgun.
ne dışarısı ısınır, ne içinin kışı diner
bir ömür zemherinin kenarında üşür durursun,
kar yağmaz belki, ama kalbine iner soğuklar
gülümsemeler bile kırılırken dudakta
bir tek sen kalırsın kendine ait,
bir tek sen bilirsin düşmemek için
kaç kez yere daha yakın yürüdüğünü…

çünkü yalnızlık
sadece kimsenin olmaması değil
bir ses duysan da artık karşılık vermemek istemendir
sevsen bile gizlemek
özlesen bile ses etmemek
ve en çok da,
en naif yanını hiç göremeyenlere anlatamamaktır
yutkunduğun her kelime biraz daha boğar seni
ve en zarif hâlini bile
katran gibi ağırlaştırır zaman.

sana kimse sormadı belki,
bu kadar sustuğunu fark ettiler mi bilinmez
ama o suskunlukla dolu odalarda
duvara yaslanarak konuşmayı öğrendin
gölgene seslenmeyi
ve aynaya bakarken, gözlerini kaçırmamayı...

çünkü bazı akşamlar vardır
insanın içi, gidenlerin gölgesiyle parlar
ışık değil bu, yanık bir hatıradır sadece
adı anılmayan bir eski sevda,
tamamlanmamış bir cümle,
gözyaşına benzemeyen ama ağlamaktan beter eden bir gülüş…

ve işte o akşamlarda
bir şair gibi yürürsün sokaklarda
kimseye ait olmadan, ama herkesi içinden geçirerek
çünkü bir yürek
ancak içinden defalarca geçenlerle bu kadar sessizleşebilir
naifliğini koruyarak kırılmak:
dünyanın en ağır taşını kalbinde taşımaktır
kimse bilmez, ama sen bilirsin
katran karası bir sükûttur bazen içinden geçeni anlatmak
o yüzden susarsın
o yüzden kelimeler bile sana yabancılaşır…

belki bir gün biri çıkar gelir
yanına oturur hiçbir şey sormadan
çayını karıştırır sessizce
ve sen, ilk kez anlatmak istemezsin hiçbir şeyi
çünkü bazı yalnızlıklar, birine yüklenemeyecek kadar senindir
bazı kışlar,
zemheri gibi içinden geçer ama iz bırakmaz
yalnızca daha çok üşütür seni
ve sen, hep biraz daha içini kapatırsın soğuğa karşı
çünkü bilirsin:
ısıtan şeyler gitgide azalır bu dünyada…

ve belki de tek gerçek budur:
herkes bir gün kaybolur
ama insan en çok
kendini kaybettiği yerde başlar yeniden…